Samen sta je sterk
Ruim dertig jaar geleden is het Van der Valk familiekamp opgestart. Volgens initiatiefnemer Jan Polman, 4e generatie Van der Valk, en organisator Ineke Gutterswijk, 3e generatie Van der Valk, de? basis voor een goede samenwerking. Samen kijken ze terug op deze bijzondere kampen en maken ze nieuwe plannen.
Dertig jaar geleden ontstond het idee om een overlevingskamp te organiseren. Ineke: “We wilden echt survivallen in de Ardennen. De tieners die meegingen hadden voornamelijk de Rambo film ter inspiratie”, vertelt Ineke lachend. Jan Polman was destijds e?e?n van de aanwezige tieners en bevestigt dit meteen. “Mijn broer Rick en ik wilden heel graag e?cht avontuur beleven zoals je dat zag in de Rambo-films en dit kon natuurlijk alleen met begeleiding. Mijn tante Ineke is zo stoer geweest om ons op sleeptouw te nemen en het familiekamp vervolgens jaarlijks te organiseren.”
Het eerste familiekamp van familie Van der Valk was in 1986 in de Ardennen. Er ging een klein gezelschap mee met familieleden waaronder Bob Zeeuw van der Laan, nu directeur van Hotel Apeldoorn de Cantharel, Jan Broeks, nu directeur van Hotel Vo- lendam en Ab de Bruijn en nu directeur van Hotel Sassenheim- Leiden. “T.S.T., het Toekan Suvival Team was geboren!” Ineke: “We hadden zelf bivak tenten gebouwd en sliepen vijf nachten in de tent op een veldje. Er stroomde water in een sleuf naar beneden waar we onze tanden bij konden poetsen. Een kuil diende als toilet en de een plastic zakken omheining zorgde voor wat privacy.” Jan vult lachend aan: “Dat was in het begin even ongemakkelijk. Het was een geslaagd kamp. We hebben vlotten gebouwd, geklommen, getokkeld en kilometers gewandeld. Tijdens deze wandelingen kon je niet anders dan met elkaar praten of zingen en natuurlijk van de natuur genieten!
Na al de positieve ervaringen van het eerste kamp was de opkomst voor het tweede kamp groot. Ineke: “Wat ik me hiervan kan herinneren is dat we alleen maar regen hebben gehad. We hebben een erg lange wandeling gemaakt in dat slechte weer, dat was echt afzien. Iedereen was kletsnat en we moesten op het pad blijven en oppassen voor het moeras. Uiteindelijk is er toen iemand tot z’n knieën in het moeras gezakt. Dat was wel even spannend, maar gelukkig kregen we hulp van een jager.” Jan geeft aan dat hij veel spannende momenten gekend heeft tijdens de verschillende kampen: “Die momenten zorgen wel voor verbroedering. Als iemand er doorheen zat, probeerden we elkaar te motiveren en te helpen.”
Ineke en Jan blijven herinneringen ophalen. Na de eerste keren in de regenachtige Ardennen werd er besloten om de kampen, hopende op beter weer, door te zetten in Frankrijk. De kampen in Les Hautes Alpes werden het serieuze werk met vooral veel indrukwekkende hoogtepunten. “Fantastisch was die keer dat we gingen abseilen en vervolgens weer omhoog klimmen op een klif van 600 meter hoogte. Dat was geniaal. Ook het kamperen in de bergen heeft bijzondere momenten gekend. We hadden een tent gemaakt van een groot zeil, maar dat hing te laag. Hierdoor gebeurde het dat ’s nachts door de condens van iedereen, het vocht weer naar beneden zakte en we allemaal nat wakker werden. Daar kunnen we achteraf wel hard om lachen”, vertelt Ineke.
Na een aantal jaren werd de opkomst zo groot dat er in de zomervakantie drie kampen werden georganiseerd. De groepen werden ingedeeld op leeftijd. Zo organiseerde Ineke ook kampen voor de kleintjes van de familie in de basisschoolleeftijd. Jan: “Het is erg bijzonder om met je familie zo’n kamp te beleven. Heel veel neven en nichten die ik anders niet zo snel zou zijn tegengekomen, heb ik hierdoor beter leren kennen. Ik weet zeker dat dit een basis legt voor een goede samenwerking.” Ineke: “Kinderen worden gedwongen uit hun comfortzone te stappen en nieuwe mensen te ontmoeten. Ze zijn natuurlijk allemaal familie, maar de familie Van der Valk is zo groot dat lang niet iedereen elkaar kent. Dit alles in een vreemde omgeving zonder televisie, chips en cola. Het kostte soms tijd, maar uiteindelijk kwam iedereen er. Je had elkaar nodig en gedeelde smart is halve smart. Dat vind ik het meest bijzonder aan deze familiekampen. Nu, zoveel jaar later, heb je zoveel gedeelde 97 herinneringen waar je vandaag de dag nog om kan lachen.”
“Het afgelopen jaar zijn we met een kleiner deel van de familie naar Frankrijk geweest. (Overigens met nog steeds dezelfde organisatie, Cimarron Buitensport van Kees en Rebecca van Haaren, als in 1986). Alle leeftijden waren vertegenwoordigd, van jong tot oud. We genoten van een prachtige omgeving. We hebben onder andere getokkeld van een 200 meter lange kabelbaan boven een dal van geschat, 500 meter hoogte. Het duurde even, maar uiteindelijk durfde iedereen en dat was gaaf om te zien”, vertelt Jan enthousiast.
Tot slot vertelt Ineke dankbaar dat ze tijdens de kampen veel heeft meegemaakt met de kinderen. Dat ze erg veel waarde hecht aan deze familiekampen blijkt ook weer uit haar enthousiasme om volgend jaar terug te gaan naar de Ardennen met de allerkleinste kinderen. “Samenwerken is zo belangrijk, vooral in onze familie, want samen zijn we sterker.”